INHOUD THEMA 'OMGAAN MET ZIEKTE' (mei 2012)
- Het belang van de ‘duur’ in de omgang met ziekte, Gerard Wijers
- Obesitas: een kwestie van vasthouden of loslaten? Matinique Walraven
- Carien Karsten over het ontdekken van de eigen grens, Burn-out als confrontatie, Christine Beenhakker
- Een plek voor zingeving, moed en innerlijke kracht, Het licht van Tabor, John Stolvoort
- De ontdekker van wat écht werkt, Saul Rosenzweig, Ron van Deth
PRAKTIJK
- De huisarts als counsellor, David Bentz van den Berg
- Relaties nieuwe betekenis geven bij chronisch ziek zijn, Anke de Jong
- Help, Kinderwens
- Pijn als trigger voor lichaam en geest, Frans van der Gouw
- Vol verwachting klopt ons hart… Of toch niet? De DSM-5, Ron van Deth
ACTUEEL
- Patiëntenrollen, Taal en Transactionele Analyse, Ria Eijck & Cosima Kliebenstein
- Een pleidooi voor complementaire zorg, Arnold Vermeulen
- Runningtherapie als bewegingsinterventie bij stressgerelateerde klachten, Audrey de Jong
- Verenigingsnieuws
- Gelezen
- Verder lezen over ziekte
- Trends & ontwikkelingen
- Vooraankondiging
VOORWOORD
Pijn
Het leven doet soms pijn, dat leren we al vroeg. Als je van je fiets valt, krijg je een kusje van mama op de zere plek. Een pleister erop, klaar. Was het altijd maar zo simpel! Het leven zit vol met pijnlijke ervaringen, waarin we worden econfronteerd met onze eigen kwetsuren, soms zelfs zo, dat het bijna ondraaglijk wordt. Dan wordt het echt pijn lijden. In mijn counsellingpraktijk kom ik pijn tegen in alle vormen – van kleinere kwetsuren en pijntjes tot heftige, existentiële pijn. Pijn, omdat je niet meer weet hoe je verder moet leven, geen uitweg meer ziet. Of pijn die je zó confronteert met jezelf, dat je het anders wilt, maar niet weet hoe.
Onze natuurlijke reactie is dan ook: pijn vermijden. We willen er niet aan, we willen het graag ‘weg hebben’. Dus we doen er alles aan om dat voor elkaar te krijgen. We bedekken onze pijnpunten met ‘pleisters’ en denken dan dat de pijn vanzelf wel overgaat. Maar diep gewortelde pijn slaat vaak een wond van binnen. Die geneest niet vanzelf, die geneest alleen als je de wond aan de lucht blootstelt. Dan kan het vuil eruit en heelt de wond.
Veel mensen in mijn praktijk zijn vastgelopen in hun werk vanwege een burn-out. Sommigen zelfs al voor de tweede of derde keer. Ze lopen steeds weer tegen diezelfde muur op, met als gevolg een flinke pijnlijke plek. Het zijn vaak hardnekkige kwetsuren gebaseerd op diepliggende overtuigingen, die roepen om genezing, om een andere kijk op het leven. Juist het tegen deze pijnlijke grenzen aanlopen, biedt kansen voor transformatie. Een van mijn cliënten zei: “Het lijkt wel een vorm van zelfkastijding. Ik weet dat het niet goed voor mij is, maar toch doe ik het steeds weer op dezelfde manier. Ik zie gewoon geen uitweg, ik weet niet hoe ik het anders moet doen”. En dat is precies wat wij als counsellors kunnen: mensen met compassie een ander perspectief bieden, zodat zij hun eigen wonden kunnen laten helen. In het interview dat ik met haar had, vertelt burn-outdeskundige Carien Karsten over haar eigen pijnlijke proces. Zij heeft een aantal boeken over dit thema geschreven om haar inzicht, kennis en ervaring door te geven aan anderen.
We kennen het ook in onze taal: groeipijnen. Kinderen hebben er al jong mee te maken, maar ook als volwassenen kunnen wij deze groeipijn nog voelen. Pijn en ziekte zijn kansen voor transformatie, om van je eigen pijnlijke momenten te leren, zodat je weer verder kunt. Kahlil Gibran zegt het zo: “Je pijn is het breken van je schaal die je inzicht omsluit. Zoals de steen van de vrucht breken moet, opdat haar hart in de zon moge staan, zo moet jij pijn kennen.” De pijn accepteren, in de ogen zien, en de leerervaring ontdekken die in de pijn verscholen zit. Geboortepijn voor een nieuw leven en groei. Is dat niet prachtig?
Christine Beenhakker, hoofdredacteur
Reageren? redactie@counsellingmagazine.nl
