Het heilige streven van ons economische systeem – het maximaliseren van aandeelhouderswaarde – heeft desastreuze gevolgen, waaronder de financiële crisis van 2008 (Roche et al, 2017), wereldwijde ontbossing (Keenan et al, 2015), overbevissing (Arthington et al, 2016; Waters et al, 2016) en klimaatverandering. De wereldwijde ongelijkheid groeit schrikbarend snel: de acht rijkste mensen ter wereld bezaten in 2017 evenveel als de armste helft bij elkaar (Oxfam, 2017). De vruchten van het systeem worden genoten door de happy few, terwijl de lasten worden gedragen door de ‘unhappy many’ en toekomstige generaties. Aan managementstudenten wordt nog steeds geleerd om te focussen op winstmaximalisatie voor aandeelhouders, terwijl juist dat streven resulteert in kortetermijndenken en een gebrek aan aandacht voor de samenleving en de planeet (Keum, 2020; Mayer, 2015).
