Het is voorjaar 2019 en mijn leven staat op zijn kop: na twintig jaar woon ik weer op mijzelf, samen met mijn jonge tienerzoon. Met mijn vertrek uit de gesettelde veiligheid van een langdurige relatie breekt de hel los in mijn hoogsensitief-autistiform gemoed. Al snel kom ik - gewild en gewenst - terecht in een ontwikkelings-rollercoaster: van vrije val met hoogtevrees naar bewuste zelf-geleide ‘deep-dive’ doorbraken, van mentale bijna-verdrinking tot genietend dobberen. Er zijn diepe inzichten, fantastische doorkijkjes en hoge toppen waarop ik de vlag plant, maar het gevoel van schijnbare, wanhopige stuurloosheid komt telkens weer terug.