Het is een lenteachtige herfstdag als we elkaar ontmoeten in de statige deuropening van het prachtige pand van Phoenix aan de Nieuwe Gracht in Utrecht. Hier ben ik zo vaak binnengestapt, vertrokken en teruggekeerd. Ik ben meteen weer thuis. In de prachtig vernieuwde kamer, onder het zacht olijfgroen geverfde plafond, halen we verhalen op en vertelt Morten hoe hij verhalen inzet binnen Phoenix. En natuurlijk gaat het ook over Wibe Veenbaas, die als geen ander kon werken met verhalen en iedereen daar zo vol in kon zien. Wibe kon toveren met taal.