We zijn inmiddels gewend geraakt aan de verhalen over falende leiders. Er gaat geen week voorbij of er wordt in de media weer een manager of bestuurder aan de schandpaal genageld. De aard van falen varieert van platte corruptie en fraude tot goed bedoeld beleid, waarbij onbedoelde gevolgen over het hoofd werden gezien. De uitkomst is steeds hetzelfde: schade voor mens en milieu. Zijn leiders de laatste decennia zo veel slechter en dommer geworden dan daarvoor? Dat lijkt geen plausibele verklaring. Ik geloof ook slechts ten dele in de these dat leiders vroeger net zo vaak faalden als tegenwoordig, maar dat hun gebreken nu genadelozer in de media tegen het licht worden gehouden, waardoor de missers worden uitvergroot.