Pierre Remijn is Programmamanager bij Matchcare. Daarnaast maakt hij deel uit van de Raad voor Klachtenbehandeling (waar het gelukkig niet druk is) en is hij reeds jaren actief betrokken bij het CMI. Als bestuurslid van Noloc (voorzitter en later directeur) hielp hij de jaarcongressen aan interessante sprekers om het aantal bezoekers te laten stijgen van honderd tot ruim zeshonderd. Op dit moment staat het thema ‘Duurzame Inzetbaarheid’ hoog op zijn agenda en ontwikkelt hij programma’s daarmee organisaties beter kunnen inspelen op arbeidsmarktontwikkelingen.
Welke visie over ons vakgebied draag jij uit?
Ik ben ervan overtuigd dat opdrachtgevers in toenemende mate zoeken naar andere vormen van onze dienstverlening. Daarbij weten zij zich gesterkt door een aanbod van goede, online beschikbare instrumenten die kunnen helpen om de begeleidingstrajecten anders te laten invullen. Voor loopbaanprofessionals wordt het zaak om uit de makkelijk en snel verkrijgbare informatie datgene te filteren waar de cliënt echt verder mee kan. Het kan niet anders of dit zal veel effect hebben op de manier waarop wij ons werk inrichten. Spijtig gevolg hiervan is de druk van opdrachtgevers op de tariefstelling. Een andere belangrijke ontwikkeling zie ik in de groeiende noodzaak om als loopbaanprofessional een volwaardige gesprekspartner te zijn voor HR-management.
Wat wekt de meeste liefde in jou op?
Ik ben altijd weer geraakt wanneer ik mensen zie die geheel belangeloos anderen helpen. Vooral wanneer dat minder bedeelden of gehandicapten betreft. Waar ik ook tomeloos respect voor heb is jonge mensen die door passie gedreven van hun hobby hun werk willen gaan maken. Iets wat je vaak ziet in sport en muziek. Dat bijvoorbeeld de KPMG organisatie via het Prinses Christina Concours honderden jonge musici zo royaal sponsort, maakt mij reuzeblij. Ik vind het jammer dat ik die jonge mensen nooit een plaatsje heb kunnen geven in de organisatie van congressen waar ik in het verleden bij betrokken was. Tja, en natuurlijk onze twee kleinzonen van vier en twee.
Hoe help jij anderen in hun kracht te komen?
Ik heb eigenlijk vanaf het begin van mijn loopbaan leidinggevende functies vervuld, vrijwel altijd in de zakelijke dienstverlening. Met name in de periode waarin ik actief was op de gebieden van scholing en (loopbaan-) ontwikkeling kwam ik met professionals te werken. In die rol koos ik (onbewust?) voor de benadering van Servant Leadership. Ik kreeg zicht op hun specifieke kwaliteiten en voorkeuren en probeerde hen juist daar zoveel mogelijk mee bezig te laten zijn en de taken die hen minder pasten over te (laten) nemen. Dat droeg bij aan plezier in het werk, voor hen en voor mij. Het Kernkwadrant van Daniel Ofman, met wie ik nu in een project samenwerk, reikt me inzichten aan waarmee ik anderen bewuster kan maken van hun ontwikkelpunten.
Waar help jij cliënten en opdrachtgevers concreet mee?
In mijn rol als Programmamanager heb ik te maken met interne en externe klanten, met opdrachtgevers en met werknemers. Iemand noemde mij in dat kader laatst een gewaardeerde ‘meedenker’. Een label waar ik me goed in kan vinden. Want het is denk ik die bereidheid en gave waardoor ik menigeen echt heb kunnen helpen relevante vervolgstappen te zetten. In de – en in mijn – praktijk betekent dat luisteren, me verplaatsen in, respect tonen, suggesties aanreiken en het motto ‘waar een wil is, is een weg’ aanhouden. Omdat praktijk en theorie vaak uiteen lopen hecht ik er altijd aan mensen te laten confronteren met die praktijk. In veel gevallen heb ik, dankzij mijn netwerk, mensen kunnen koppelen aan relaties die bereidwillig zijn om mee te denken. Bij opdrachtgevers besteed ik graag veel tijd en aandacht aan hun laagst leidinggevenden. In vrijwel ieder veranderingsproject spelen zij de sleutelrol, iets wat te vaak onderschat wordt.
Wanneer zet jij je hakken in het zand?
Ik moet lang nadenken voor ik zo’n situatie in gedachten kan oproepen. Ik ben opgevoed met de benadering dat elk verhaal twee kanten heeft. Daar zoek ik gewoonlijk naar en ik kan dan ook meestal veel begrip opbrengen voor dat andere standpunt. Hakken in het zand speelt bij mij pas echt wanneer getwijfeld wordt aan waarden als integriteit of altruïsme. Of in lijn met het Kernkwadrant: wanneer ik al te nadrukkelijk met mijn eigen allergieën wordt geconfronteerd.
