Het woord ‘rebels’ is niet wat er als eerste in mij opkomt als ik denk aan de gemiddelde coach. Integendeel. Veel coaches kleuren keurig binnen de lijntjes. Stellen liefdevolle vragen, vatten netjes samen, houden hun oordeel voor zich en proberen hun gezicht in een neutrale stand te plooien. Ze steken de kaarsjes aan in hun ruimte om het bij voorbaat gezellig te houden en schenken er groene thee en cappuccino’s. Ze wrijven hun leesbril nog eens op voordat ze het verslag lezen wat ze in hun keurige handschrift vlak na de vorige bijeenkomst hebben opgesteld. En wat ze hebben opgeborgen in een glanzende dossiermap in hun opgeruimde bureaulade, op alfabetische volgorde. Omdat ze dat in hun serieuze opleiding hebben geleerd en het door de gedragsregels van hun streng doch rechtvaardige beroepsorganisatie geëist wordt. Gaap! Wat saai!, denk je dan
