INHOUD THEMA 'RELATIES' (november 2011)
- Hechting en autonomie in liefdesrelaties, John Stolvoort
- Column, De counsellingrelatie als keurslijf, Frans van der Gouw
- De opinie van Roeland Meijs over Daniel Siegel, Christine Beenhakker
- Virginia Satir, Annemarie Tjerkstra
PRAKTIJK
- Systemisch werk in relatiecounselling, Inge van de Vorst
- Het begeleiden van jongeren bij hun coming-out, Jochem van Slooten & Christine Beenhakker
- Emotionally Focused Therapy, Petra Deij
- Help, Casus
- Het reddersyndroom, Frans van der Gouw
- Caleidoscoop, Het sociaal panorama, Lucas Derks
ACTUEEL
- De Wmo: counsellor tussen twee werelden, Karin van der Plas
- Gelezen
- Verder lezen over relaties
- Trends & ontwikkelingen
- Verenigingsnieuws
Ken uzelf
Liefde en liefdespijn zijn van alle tijden. In mijn eigen leven heb ik behalve veel hoogtepunten ook diepe dalen gekend. Een pijnlijke scheiding met alle gevolgen van dien, maar ook weer nieuw liefdesgeluk. Ik ben ervan overtuigd dat alle ervaringen die je opdoet in je leven, ook al zijn ze nog zo moeilijk, je verder op weg helpen naar je groei naar volwassenheid. Het leren van je eigen kwetsuren, het verwerken van oude pijn en het ontwikkelen van je eigen wijsheid is iets wat onontbeerlijk is in ons counsellingvak.
Relaties zijn als spiegels van je ziel: ze confronteren je met je eigen tekortkomingen. Ruzies met je partner gaan dan ook bijna nooit over het onderwerp waarover ze gaan. Het gaat niet om de sokken die rondslingeren, of het beroemde dopje van de tandpasta. Het conflict speelt zich af op een dieperliggend niveau: wat vindt je belangrijk, welke normen en waarden gelden voor jou? En klopt dat wel met de overtuigingen van je partner?
Zolang je verliefd bent, kun je elke rimpeling in je geluk moeiteloos oplossen en wegkussen. Maar als je met elkaar gaat samenleven, stuit je onvermijdelijk op verschillen. Vaak heeft dat te maken met een basale angst – wat raak ik kwijt als ik niet meer word gewaardeerd om wie ik ben? Iedereen heeft behoefte aan een mens bij wie hij zich veilig voelt. Iemand die je ondanks je irritante trekjes niet laat vallen, op wie je kunt rekenen als je hem of haar nodig hebt, een veilige verbondenheid met een ander persoon. Mijn credo sinds jaren luidt: omarm de verschillen. De verschillen in karakter, temperament en gedrag maken de relatie sprankelend en leerzaam. Zolang je maar met elkaar blijft communiceren over wat je werkelijk belangrijk vindt in je leven, van waaruit jij leeft, en daar samen vrede mee hebt.
Eén van mijn favoriete boekjes is De Profeet van de Libanese dichter Kahlil Gibran, een kleinood vol levenswijsheid. Zo schrijft hij over de liefde: ‘Want zo de liefde je kroont, zij kruist je ook. En al dient zij tot je groei, zij snoeit je evenzeer. En zo zij opstijgt tot je hoogte en je teerste takken streelt, die trillen in de zon, zij daalt ook af naar je wortelen en rukt hun houvast aan de aarde los.’ En over het huwelijk: ‘Staat tezamen, maar niet te dicht bijeen: want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf, en de eik en de cipres groeien niet in elkanders schaduw.’ Prachtig gezegd, vind ik. Verstikking in de relatie ligt zo gauw op de loer! Als je elkaar de ruimte gunt om individueel te groeien, dan groeit de liefde voor elkaar in de relatie als vanzelf.
Sue Johnson geldt als absolute autoriteit op het gebied van Emotionally Focused Therapy, het veilig verbinden met de ander. Lucas Derks laat ons kennismaken met het sociaal panorama als instrument voor het counsellen van intieme relaties. Virginia Satir geldt als één van de belangrijkste grondleggers van de gezinstherapie en schuwde de fysieke aanraking met haar cliënten niet. Zij moedigde haar cliënten aan om door middel van aanraking contact te maken met zichzelf.
De allerbelangrijkste relatie is dan ook de relatie met jezelf. ‘Ken uzelf’ stond er gegrift op het fronton van de tempel van Delfi. Waarlijk zichzelf kennen wordt beschouwd als het moeilijkste wat men kan verwezenlijken. Want ‘wie zichzelf kent, kent het Al’ (Bijbel).
