Op een dinsdagochtend bezoek ik een van de verpleeghuizen in Zwolle. Het is een werkbezoek met een van de verpleegkundigen die werkt in de dementiezorg. Er hangt een rustige sfeer in een van de woonkamers waar ik verwacht word. Enkele bewoners zitten aan de eettafel, maar mijn aandacht gaat meteen uit naar de televisie. Voor de televisie zitten twee bewoners gemoedelijk een programma te bekijken. Een van de bewoners heeft een Nederlandse achtergrond, de andere een Turkse. Het bijzondere aan deze gebeurtenis is dat zij samen een Turkse serie aan het kijken zijn. Met een kopje thee erbij. Dit beeld blijft mij nog lang bij, want hoe bijzonder simpel die situatie er op dat moment ook uitzag, ik weet dat professionals (en familieleden) er soms tegenop zien om recht te doen aan verschillende culturele achtergronden in de zorg. Niet omdat ze het niet willen, maar vaak niet weten hoe ze dat moeten doen.
