In december 2011 bezocht ik mijn geboortegrond op de Filipijnen. Tijdens mijn bezoek ontving ik nieuwe informatie over mijn eigen geschiedenis. Door erover te schrijven, kreeg ik inzichten die mijn levensverhaal veranderden. Er kwamen nieuwe wegen vrij naar de toekomst, die ik eerder niet voor mogelijk had gehouden. Deze ervaring heeft mij geïnspireerd tot het geven van schrijfcoaching, met name gericht op autobiografisch schrijven. Het kan een waardevol instrument zijn om als coach je repertoire mee te verrijken. Ik zie het als een ambacht, waarin vier paradoxen besloten liggen. In de begeleiding van een schrijvende coachee is het de kunst om de balans in deze paradoxen te vinden. In dit artikel worden vier van deze ogenschijnlijke tegenstellingen nader uitgewerkt.