Tijd is er, vanzelfsprekend en altijd. Dat is nuttig en handig, maar regelmatig ook hinderlijk. De tijd is paradoxaal gezelschap: hoe minder hij beschikbaar is, hoe meer hij ons bezighoudt, irriteert en stress geeft. Soms lijkt hij er niet te zijn, bij die zeldzame keren dat we helemaal opgaan in het moment. Dan denken we dat we hem niet nodig hebben, heel even. Tot we op de klok kijken. “Tijd is het element waarin we bestaan” schreef Joyce Carol Oates. Om er in een adem aan toe te voegen: “We worden er ofwel door weggedragen of we verdrinken erin.” De tijd is beslist geen gemakkelijke metgezel, al kennen we hem al ons hele leven en is hij nog zo trouw.