Met nostalgie denk ik terug aan mijn tijd in Japan, waar het leven meer ups en downs kent dan in Nederland. Maar wat is het eigenlijk dat me in het land van de rijzende zon onrustig en nerveus maakt? Is het van het wonen of juist van het werken? Het pendelen tussen appartement en kantoor, als sardientjes in de metro? Of van de onmetelijke mensenzee, zo veel poppetjes per vierkante meter? En is dat gevoel voor Japanners hetzelfde als voor mij, de buitenstaander? Maar ook, wat doen zij om niet overspannen of burn-out te raken? Kunnen wij op dat gebied van hen leren, of zij van ons?