In januari 2004 landden twee kleine ruimtevoertuigen op Mars, om prachtige opnames van dit tot nu toe onbekend gebleven landschap te maken. De succesvolle landing volgde na twee niet-succesvolle expedities vier jaar daarvoor. Toen moest NASA toekijken hoe in drie maanden tijd twee expedities mislukten. Het ‘Faster, Better, Cheaper’ (FBC) initiatief van NASA was een belangrijke oorzaak van het falen van deze missies.
Het programma werd in het begin van de jaren negentig geïntroduceerd om de kosten van onbemande ruimtereizen te reduceren en ontwikkeling te versnellen. NASA moest niet langer een langzame, betrouwbare maar dure organisatie zijn. Elke missie moest sneller en goedkoper. Maar omdat er voor een klein ruimteschip gemiddeld vier jaar zit tussen tekentafel en succesvolle missie, werden nieuwe projecten geoptimaliseerd zonder dat de resultaten van lopende ruimteexpedities bekend waren. Verbeterpunten konden dus niet worden meegenomen in volgende trajecten. Toen de organisatie zich dit realiseerde, waren er inmiddels verschillende missies onderweg. Geen wonder dat die uiteindelijk minder succes hadden dan voorgaande missies (MacCormack, 2004).
Neem de tijd
De tijd nemen om te kijken wat het effect is van je handelen. Om niet alleen effecten op korte termijn, maar ook op wat langere termijn te kunnen zien. Hoe werkt dat in onze organisaties? In bedrijfseconomisch, bedrijfskundig en sociaalwetenschappelijk onderzoek bestaat weinig idee, dat wil zeggen: theorie, over de lengte van het tijdsinterval tussen de interventie en het effect. Men weet vaak niet, zelfs niet bij benadering, wanneer een (bedoeld) effect te verwachten valt. In theorieën over het veranderen van mensen ontbreekt vaak elke aanduiding van temporele dynamiek (Burger et al, 2010).
Kies en bemin
De hoogtijd – van cursussen, boeken en trainingen timemanagement – blijft echter duren. Alles verandert sneller en sneller, dat weten we. Er zijn drie oplossingen: 1. Je volgt een cursus tijdsbeheer en leert heel wat tips en tricks, waardoor je sneller en efficiënter nog meer gedaan krijgt. En dan kom je enkele weken later opnieuw in tijdsnood. Tijd voor oplossing 2, een meer diepgaande benadering: een aanbod prioriteitenbeheer, inclusief de online prioritytoolboxen en apps. Het accent verschuift naar het bewust kiezen voor wat je wel of niet doet. Kies en bemin je keuze, leerde ik daar. Jaren later, vergreep ik mij aan oplossing 3. Het gaat niet om tijdsbeheer, want die is democratisch en per definitie niet te controleren. Ook niet om prioriteiten en keuzes. Het gaat blijkbaar om vertragen en stilstaan. Kies en bemin. Dat is waar ik echt tijd voor wil nemen. Mindful of niet. Voelen dat het klopt wat ik nu kies en daarvan genieten. Misschien hadden ze bij NASA in 2004 ook wat meer mogen beminnen?
Pascal van Loo is redactielid van TvOO
