Het is de vorige eeuw. Nederland ligt er kalm bij. Op het platteland lijkt de tijd hier en daar stil te staan. De nette ordening van dijken, beken, weilanden, straten en huizen weerspiegelen orde en regelmaat. Net als de hiërarchisch gestuurde organisaties waarin rust, regelmaat en een formele cultuur beeldbepalend zijn. Kennisbezit is macht en toegang tot de top en relevante stakeholders is voorbehouden aan het doorgaans niet erg transparante old boys network. Het onderwijs en de trainingswereld krijgen in de twintigste eeuw een forse impuls qua professionalisering en theorievorming. Op de golven van deze impuls ontstaat een duidelijke focus op het formele leren. Met onder meer als gevolg dat in de trainingswereld de werelden van werken en leren van elkaar gescheiden worden.