Of het nu gaat om het verminderen van de plasticsoep, het tegengaan van obesitas of het verbeteren van de luchtkwaliteit: voor steeds meer maatschappelijke problemen geldt dat ze niet door één partij afzonderlijk zijn op te lossen. In dit artikel laat de auteur zien op welke manier netwerksturing een vruchtbare methodiek kan zijn om aan dit soort transities toch concreet handen en voeten te geven. Hij deelt een aantal lessen en doorontwikkelde inzichten van deze methodiek, aan de hand van een casus.