Eind jaren 70 zat ik als verantwoordelijke voor aanmelding en toeleiding van een residentieel behandelprogramma te wachten tot er een druggebruiker met probleeminzicht langskwam. Dat was een ijdele hoop. Spijtig genoeg is een tot verandering ‘gemotiveerde’ drugverslaafde eigenlijk een contradictio in terminis, want afhankelijkheid impliceert dat de persoon juist doorgaat met het schadelijke gedrag, ongeacht de negatieve consequenties van dat gedrag. Ik was niet de enige die met vragen bleef zitten over wat ik dan wel kon doen. Het transtheoretische model van Prochaska en DiClemente gaf ons houvast.