Solliciteren is verkopen en dus een commercieel proces. Maakt loopbaanbegeleiding niet te weinig gebruik van dat gegeven? Richten loopbaanbegeleiders zich niet te veel op slechts een vorm daarvan: adverteren in de vorm van personal branding? En als iedereen zich op dezelfde manier probeert te onderscheiden, wie ziet dan nog het verschil? Wordt het geen tijd om naast ‘Ik-marketing’ aan ‘U-marketing’ te doen?