ICT en onderwijs hebben nooit een gemakkelijke verhouding gehad. Ik herinner me de komst van de eerste computers op school ergens in de jaren 80, bedoeld om een start te maken met de automatisering van de leerlingenadministratie, een project van een ICT-minded docent scheikunde. Afgezien van een paar voorlopers, was het pas met de eerste voorzichtige schreden van de grote uitgeverijen op het pad van digitaal leermiddelenaanbod, dat er gedacht werd aan het gebruiken van ICT in de klas. De huiver was groot, de benodigde investeringen fors, de techniek haperend, de kwaliteit van het materiaal niet overtuigend genoeg, de bekwaamheid om met computers te werken ontoereikend en van specifieke ICT-didactiek had nog niemand gehoord.