Het tekort aan personeel bezorgt niet alleen recruiters hoofdpijn, maar ons allemaal. Lange wachtrijen op Schiphol door gebrek aan beveiligers vergallen je vakantie, een tekort aan OK-personeel vertraagt je operatie, wegens onderbemensing rijdt ineens je bus of trein niet en zelf werk je je het snot voor de ogen omdat je te weinig collega’s hebt. Het aantal voorbeelden van de wijze waarop de krapte op de arbeidsmarkt ons raakt, lijkt eindeloos. Natuurlijk wordt er nagedacht over remedies. Nederland is deeltijdland bij uitstek dus het ligt voor de hand te suggereren dat het probleem zou zijn opgelost als we met z’n allen meer gaan werken. De vraag is echter of dat alleen voldoende zoden aan de dijk zet. In veel gezinnen werken beide partners en zijn hun werkuren afhankelijk van een uitgebalanceerde, brisante combinatie van werk-, zorg- en opvoedtaken. Meer uren werken betekent als snel meer gebruik moeten maken van schaarse dure kinderopvang en andere voorzieningen. Het lijkt daarom zinvol om ook naar andere oplossingen te kijken, bijvoorbeeld naar de inzet van ouderen na hun pensioen.
