Als beginnende psycholoog had ik veel last van perfectionisme. Elke sessie moest ten minste een aha-moment of een ingrijpend nieuw inzicht opleveren bij mijn cliënt – anders vond ik dat ik mijn geld niet waard was. Hoe meer sessies niet voldeden aan mijn hoge verwachtingen, hoe sterker mijn twijfels groeiden of ik wel het goede beroep had gekozen. Op een gegeven moment vroeg ik mijn cliënten ter afsluiting van de sessie naar hun beleving ervan. Ik ontdekte dat zij veel positiever terugkeken op de sessie dan ikzelf.