Sinds de jaren zestig hebben TA-professionals in hun werk met cliënten gestreefd naar grotere autonomie die Berne (1964) omschreef als het vrijmaken van het vermogen tot bewustzijn, spontaniteit en intimiteit. Berne’s definitie werd verder ontwikkeld. Steiner (1974) beschreef autonomie als vrijheid van het script (ons zelfbeperkende levensverhaal, Berne, 1972), Stewart en Joines (1987) beschreven het als gedrag, denken en voelen dat reageert op de hier-en-nu werkelijkheid en Tudor (2003) beschreef het als het vermogen om ons leven in Integrerende Volwassenheid te leven.