Ruim veertien jaar houd ik me bezig met doctoraalopleidingen en formele accreditaties voor coaches. Jarenlang ben ik lid geweest van de ICF en de EMCC, en periodiek ben ik actief in coachverenigingen zoals de LVSC. Ik ben formeel geaccrediteerd door Ashridge en de ICF, en ben gekwalificeerd als psychotherapeut. Gedurende al die jaren is het gekrakeel over de ‘wildgroei’ in het coachingsvak, de ‘beunhazerij’, het feit dat iedereen zich zomaar coach mag noemen, en over de risico’s die we lopen door kwetsbare cliënten bloot te stellen aan ongekwalificeerde coaches nimmer van de lucht geweest. Integendeel, het is alleen maar luider geworden.