“Het UWV heeft me een vacature gestuurd.” Mijn cliënt zegt het wat twijfelend. Philip zit in de WW en verstuurt elke week een of meer sollicitatiebrieven. Met weinig resultaat, hij is bijna zestig en werkgevers zitten niet op hem te wachten. Hij is actief op de social media en hij netwerkt, maar we weten allebei dat de kans op een baan niet groot is. In zijn sector wemelt het van de dertigen veertigjarigen die in dezelfde situatie verkeren.
“Laat eens kijken”, vraag ik, want ik ben toch wel benieuwd. En dan valt het me op: een zinsnede waarin staat dat sollicitanten die geselecteerd worden binnen twee weken bericht krijgen. De overigen horen niets, zelfs geen bevestiging van ontvangst of een afwijzing. Uit die stilte kunnen ze zelf de conclusie trekken dat het weer niets geworden is. Alle moeite die ze in de sollicitatiebrief en het aan de functie aangepaste cv hebben gestoken, is blijkbaar opgegaan in het luchtledige. Of in het ronde archief dat prullenmand heet.
Ineens voel ik een onverwachte woede in mijzelf omhoogschieten. Blijkbaar is het normaal dat tegenover het grote aantal sollicitanten van deze tijd zelfs de meest elementaire beleefdheid niet meer geldt. Bij bedrijven was het in het verleden niet vanzelfsprekend om te laten horen of de sollicitatiebrief was ontvangen. Ook de mededeling dat ‘helaas’ iemand anders de baan kreeg, werd niet altijd verstuurd. Maar dat nu een instantie als het UWV, dat zelf streng controleert of de uitkeringsgerechtigde wel elke week een brief schrijft of zijn internetdossier opent, hier aan meedoet en het heel gewoon vindt …
“Schrijf toch maar”, zeg ik, want het gaat om een baan die goed bij Philip past. Hij doet het, een korte motivatiebrief en een cv waarin zijn ervaring duidelijk tot uiting komt. Twee weken later heeft hij nog niets gehoord. Voor de zoveelste keer.
Via zijn netwerk krijgt hij een aanbod om twee dagen in de week vrijwilligerswerk te doen. Zinvol werk in een plezierige omgeving, waar ze blij zijn als hij kan komen. Hij moet wel toestemming vragen aan het UWV. Die krijgt hij niet, want dan is hij niet meer beschikbaar voor de arbeidsmarkt en bovendien zou dat vrijwilligerswerk eigenlijk een betaalde functie moeten zijn volgens het UWV.
We weten niet of we erom moeten lachen of huilen.
■ Els Ackerman is redactielid van LoopbaanVisie en werkt zelfstandig in haar Praktijk voor Loopbaanadvies en Coaching in Rotterdam. www.elsackerman.nl
