Het Maastricht UMC+ voert als missie het verlenen van de best mogelijke zorg en het verbeteren van de gezondheid van de burgers in de regio door integratie van patiëntenzorg, onderzoek en onderwijs. Een van de leidende principes binnen deze missie staat beschreven als “heeft aandacht voor heel de mens”. Dit betekent dat artsen, verpleegkundigen, paramedici en andere zorgverleners en ondersteuners worden geacht verder te kijken dan de behandeling of het medisch onderzoek om de mens achter de patiënt te ontmoeten. Dit is een hele uitdaging voor een omgeving waar de focus veelal gericht is op het onderzoeken van gezondheidsklachten en -problemen en hoe deze behandeld kunnen worden. Binnen een omgeving waar care en cure de boventoon voert verliest men datgene makkelijk uit het oog wat de patiënt nog wél kan. Dit is het perspectief van Positieve Gezondheid (PG). Positieve Gezondheid benadrukt de kracht van mensen en legt de focus meer op de aanwezigheid van welbevinden en minder op afwezigheid van ziekte. Het kijkt naar iemands potentieel en doet een beroep op diens veerkracht en wat het leven voor hem of haar betekenisvol maakt. Positieve Gezondheid kijkt als het ware vanuit een breder perspectief naar gezondheid, uitgewerkt in zes gezondheidsdimensies. Deze zijn dagelijks functioneren, meedoen in de maatschappij, kwaliteit van leven, zingeving, mentaal welbevinden en lichaamsfuncties. In deze bijdrage gaan we in op de reden van het Maastricht UMC+ om te kiezen voor Positieve Gezondheid alsook op de wijze waarop dit in de afgelopen jaren beleidsmatig vorm is gegeven in deze academische ziekenhuisomgeving.
