Familie betekent bestaansgrond Bijna wekelijks kunnen we in programma’s als ‘Spoorloos’ meeleven met familieleden, die elkaar wel of niet vinden. Het raakt ons als er sprake is van erkenning, maar zeker ook als er afwijzing is, mismoeting en wantrouwen. Heel ontroerend vind ik het altijd als een geadopteerd kind de spanning laat zien tussen het verlangen naar weten van wie je er een bent en het rekening houden met de werkelijkheid van de onbekende biologische ouders. “Ik wil hun leven niet verstoren, maar alleen graag weten of ik op iemand lijk.” Alleen al de zoektocht naar de eigen bestaansgrond lijkt eigenwaarde te geven. Elk snippertje informatie draagt bij aan zelfvertrouwen. “Het leven is me niet voor niks gegeven. Mijn moeder kon niet anders. Nu kan ik verder.”