De TP’er is een praktijkoplosser en een goed opgeleid expert. Er zijn knelpunten wat betreft ‘doen’ en ‘kunnen’ als het gaat om bekendheid, om concurrentie van hoger en anders-opgeleiden en om declareerbaarheid. Ook mist in de opleiding kennis over de sociale kaart, intensieve toetsing van kennis, en één op één begeleiding bij leren van vaardigheden. Als het gaat om de poortfunctie van de TP’er op de arbeidsmarkt dan zou een TP’er nog kunnen gaan werken als praktijkondersteuner huisartsenzorg, als WMO-consulent, en vanuit een ondernemende houding als persoonlijk begeleider in multidisciplinaire maatschappijen die focussen op één problematiek. Maar wie is de toegepast psycholoog nou eigenlijk?