Als niet voorgelicht, onschuldig en onzeker meisje is me van alles overkomen. Ik ben gezoend op de kermis door een jongen van school die bij mij in de rups kroop. Een student met iets te veel bier op lag ineens midden in de nacht naast mij in bed. De vader van een vriendin meende mij ‘s avonds in de badkamer te moeten opzoeken. Als ik deze overal voorkomende ervaringen langs mijn neus weg op een terrasje aan een vriendin vertel, verschiet ze van kleur. “Trauma’s moet je niet verdringen, je moet ze opnieuw doorleven, echt.” Ik kijk haar verbaasd aan. Nippend aan mijn glaasje tomatensap komen nog andere ‘m/v-voorvallen’ uit mijn herinnering naar boven. Het stelde allemaal niet meer voor dan wat het was: onenightstands, die ik achteraf misschien liever niet had meegemaakt. Maar ik weet inmiddels wie ik ben en herinneringen aan de opdringerigheid van manspersonen laten me koud.
